فیلم شکست ناپذیر(Unbroken) یک فیلم جنگی-آمریکایی محصول 2014 هست. یک فیلم الهام بخش با کلی تاسف و افسوس و غم. شاید غم ها بیشتر از شادی ها الهام بخش باشند. رنجی که جنگ ها بر سربازها تحمیل میکند. سربازها کسانی هستند که رنج می کشند تا دیگران به آرزوهاشون برسند. به عشق شون و به تحقق رویاشون. زخم هایی که بر جسم و روان خود تحمل می کنند تا آینده زخمی نشه. کشته می شند تا آینده کشته نشه. چه الهام و انگیزه دردناکی! این فیلم ها کمک می کنند تا در مسیر هدف مون اجتناب ناپذیر بودن زخم ها رو بپذیریم. بی اختیار یاد اون جمله از دکلمه شاملو می افتم: “در راه خویش ایثار باید نه انجام وظیفه”.
من متخصص تحلیل فیلم نیستم. وب سایت ما درباره طراحی سایت و سئو هست. اما در مسیر هدف مون فیلم های خوب الهام بخش مثل یک سوخت عمل می کنند. علاقه ندارم فیلم رو لو بدم. فیلم شکست ناپذیر(Unbroken) ارزش بیشتر از یکبار دیده شدن رو داره. پس برید و شکست ناپذیر(Unbroken) رو ببینید باشد که شکست ناپذیر شوید.
وقتی داشتم این فیلم رو میدیدم به این فکر میکردم که یک وقت هایی باید با خودمون فکر کنیم که آیا واقعا می خوایم دیالوگای فیلم ها رو تکرار کنیم؟ حتی اگر خیلی جذاب باشند!!
دیالوگ های جذاب فیلم شکست ناپذیر(Unbroken)
“آره! دقیقا عین کریسمسه”: در واقع اصلا دیالوگ جذابی نبود. بمباران چطور می تونه عین کریسمس باشه؟!
8:36 هنوزم خیلی خوش قیافه ای! خیلی خوش تیپی!: ولی این واقعا حرف قشنگیه. اینکه تو اون شرایط سخت بتونی این کلمات رو به زبان بیاری.
20:00 یه عمر زندگی با عزت ارزش سختی موقت رو داره: بعضی از لحظه ها این جمله رو برای خودمان یا دیگران باید تکرار کنیم و اجازه بدیم الهام بخش ما باشه.
47:00 اگه منو نجات بدی…: این لحظه ها با وجود اینکه تحمل شون خارج از توان ما هست اما بخاطر ایمان عمیقی که در ما ایجاد می کنه به لحظات ارزشمند سفر زندگی ما تبدیل میشند.
اگه تا اینجا تونستی بقیه اشم میتونی: شاید لازمه یه وقتایی کسی این حرفا رو به ما بگه و اگه کسی نبود خودمون همون کس باشیم. برای خودمون و برای دیگرون.
این دیالوگ رو خیلی دوست دارم:
-فکر میکرد ازینی که هستم خیلی بهترم
+کی میگه نیستی
و در پایان: برای رسیدن به آرامش بخشش موثرتر از انتقام هست.
چرا فیلم های الهام بخش رو دوست داریم؟
فکر می کنم دلیل اصلی دوست داشتن فیلم های الهام بخش سوخت گیری روانی نباشه. دلیل اصلی این هست که ما در قلب خود، در ضمیرمون می دونیم که اونطور باید باشه. ما می دونیم که حقیقت شکست ناپذیر هست و باید شکست ناپذیر باشه. حالا اگه یه فیلم هم با نام شکست ناپذیر(Unbroken) تولید بشه طرفدارش میشیم. اما دلیل اصلی این هست که می دونستیم باید باشه. یک فیلم الهام بخش چه ارزشی داره اگر صرفا هیجان ما رو بالا ببره نه خردمون رو؟! فقط سطح غم یا شادی مون رو تغییر بده نه سطح بینش مون را؟!
فیلم Path to Redemption ادامه شکست ناپذیر هست. من هنوز ندیدم.
دیدگاهتان را بنویسید